Ludzie
Ludzie,
o smutnych obliczach,
usunięci gdzieś w cień
przepchanego życia.
...Brak wiary w siebie,
by zmusić się do bycia...
Ludzie,
czekający w ciszy
na odmianę losu,
dostrzeżenie ich życia
poprzez cień chaosu.
...Z wiarą w sercu
czekający na swą jedną chwile...
Ludzie,
zepchnięci na bok,
szukający chwili miłości.
...Nadzieja
nie kończących sie pragnień...
Komentarze (2)
Ciastkoooooo!!! Masz niezwykły talent w uchwyceniu i w
subtelnym, nastrojowym zobrazowaniu przeżyć tak
bliskich wielu ludziom.
Pisz...pisz.... Czekamy!
Ten piękny wiersz świadczy o dużej wrażliwości
Autorki. Zastanawiam sie czy ja też potrafię dostrzec
"ludzi o smutnych obliczach" i pomóc im w "odmianie
losu"? Ciastko, gratuluję! Stosując świetnie dobrane
środki stylistyczne, przedstawiłaś sugestywny obraz
przeżyć wielu ludzi. Proszę, pisz, pisz, pisz ...
uwrażliwiaj nasze dusze ... Pozdrawiam!