Ludzie bez twarzy

Pośród tłumu,
A taka samotna.
Pośród tysięcy twarzy,
A żadna znajoma.
Ukryci pod maskami obłudy,
Nie parzą na boki,
Nie widzą mnie,
Stojącej między nimi.
Prawdziwej mnie,
Bez maski,
Bez udawania.
Ich zimne, obojętne oczy,
Patrzą przed siebie,
Nie dostrzegając innych,
Podobnych sobie.
Zamknięci w ciasnych klatkach,
Zapomnieli co to nadzieja,
Zapomnieli marzyć.
A jedyne co jeszcze kochają,
To samych siebie.

autor

eve

Dodano: 2005-12-17 16:11:26

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie