Ludzka Znieczulica

To do Was....Ludzi

Czasem zadaje pytanie sobie...
Czego szukam?...Co ja na tym świecie robię?
A kiedy idę ulicą...ludzi obserwuję,
Lecz oni są obojętni...nierealni...tak czuję.
Każdy tylko w swoją stronę zapatrzony,
W swoje życie...w swój świat...jest opatulony.
W szczelnej kuli zimna, my ludzie się zamykamy,
Pesymizmem i niechęcią każdy dzień witamy.
Jesteśmy egoistami...tylko swoje troski widzimy,
A z problemów innych ludzi...kpimy i szydzimy.
Przed obliczem cierpienia...zamykamy serca bramy,
Nie wiedzieć smutku w innych oczach...bardzo się staramy.
Odwracamy się plecami, gdy nas potrzebują,
Wtedy bezsilność, rozpacz i nicość w sobie czują.
Czasem się zastanawiam...
Czy człowiek godny jest nazwy człowieka?
Gdy śmierć i cierpienie innych...
Jak przez palce jemu ucieka.
Tam zgwałcono, tu zabito i zmaltretowano,
Słyszę to wieczorem...i słyszałam gdy wstałam rano.
Gdzie indziej matka własne dziecko w śmietniku zostawiła,
Czy jest usprawiedliwienie...na to co zrobiła?
Leży na ulicy człowiek...chory...poobijany...
A nam wygodnie myśleć...że on jest po prostu pijany
Potrzebuje pomocy...sam z dołka nie wyjdzie,
A będzie leżał tam tak długo...
Aż Śmierć po niego przyjdzie,
Głodne dziecko o złotówkę prosić jest gotowe...
Bronimy się jednak przed tym...odwracamy głowę.
Są rzeczy ważne...ale są ważniejsze...
a wygra w nas to co trwalsze i mocniejsze.
Ludzie dla ludzi...litości nie mają,
Dlatego musimy być silni...oni nas uodparniają.
Nie jest mym celem kogoś obrazić,
Obserwuję...wyciągam wnioski...i chcę je wyrazić.
Nie chcę też wszystkich jedną miarą mierzyć...
W dobrych i szczerych ludzi ...naprawdę chcę wierzyć.
Teraz jest pytanie...czy ja jestem inna?
Czy tak samo bezlitosna...i tak samo zimna?
Życie pokaże...przekonam się z wiekiem...
Czasem wstydzę się jednak...że jestem człowiekiem.

autor

Orchidea

Napisany: 2005-01-20 Dodano: 2005-01-27 18:31:45

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie