ludzkość
zmarszczka na tafli wody
oddala się
za nią następna przemija
przeszłość nie jest niczym więcej
niż wspomnieniem przypływu uczuć
miłości wciąż pierwszych
radości i szczęścia
upadków i wzlotów
zazdrości i zdrady
przemocy i wzgardy
na ulicach wrze
postacie w przestrzeni czasu
nienawidzą się wzajemnie
w obronie miłości
i wolności
religijnych przekonań
i praw człowieka
to ludzie
wracają do domów
kąpią dzieci
przy wspólnym stole
dzielą się chlebem
w innym miejscu
głodny zasypia na gołej ziemi
ukrywa głowę przed gradem kul
*dziwny jest ten świat*
gdzie w szczelinie jawi się światło
widoczne a niewidzialne
a zaślepieni miłością własną
błądzą w ciemności
autor
Roxi01
Dodano: 2020-08-08 09:46:33
Ten wiersz przeczytano 2327 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (54)
Witaj Roxi
Jakże dawno nie czytałem Twoich wierszy. Powodem jest
i Twoja i moja częsta nieobecność tutaj.
Twój dzisiejszy wiersz porusza i wzbudza refleksję
nad tym, dokąd zmierza świat i czy nie jest to droga
do zagłady.
Najserdeczniej Cię pozdrawiam.
Tadeusz.
Wiersz do zatrzymania, to prawda, że ten świat bywa
dziwnym, o czym i Niemen śpiewał, ludzie gonią często
za ułudą, kłócą się i nawet nienawidzą z powodów:
rasowych, religijnych, politycznych, jakby one miały
być priorytetowe w życiu, a przecież najważniejsze
jest, aby dostrzec piękno, dobro,
empatię, a nie nakręcać się ku złemu.
Pozdrawiam Roxy, życzę dobrego dnia.
czy dziwny jest ten świat ... to ludzie są dziwni ...
na szczęście nie wszyscy ...
w tyglu ludzkich niedoskonałości... wszystko się
zdarzyć może
To, co widzimy na co dzień nie zawsze jest do
przyjęcia... bo "dziwny jest ten świat" - oj, dziwny.
Pozdrawiam serdecznie :) B.G.
Rzeczywisty obraz współczesnego świata.
Skłaniasz czytelnika do refleksji.
Pozdrawiam.
Marek
Refleksja bardzo prawdziwa, świetna puenta, pozdrawiam
ciepło.
Bardzo dobry, refleksyjny wiersz.
Niestety, bardzo prawdziwa puenta...
Pozdrawiam serdecznie :)
bardzo trafna puenta.