Lustro

Pierwszy raz naprawdę się przestraszyłam.
Zamknęłam oczy i chciałam przestać czuć
Tą niepewność i lęk
Że prawda to zawsze prawda
I nigdy nie znika.
Rzeczywistość.
Taka zła?
To tylko potłuczone lustro.
To tylko zniekształcony obraz samej siebie
Czy aż siedem lat nieszczęścia?
To chwilowy obraz samej siebie
Brzydkiej
Niepodobnej
Nieporadnej
Czy siedem kawałków tnących życie na siedem odcinków wypełnionych samymi niepowodzeniami?
Ja ja ja
Siedem siedem siedem.
Spójrz,
Co widzisz,
W co wierzysz?
Ja widzę siebie
Brzydką
Niepodobną
Nieporadną.
Stoję tu od siedmiu minut
Myślę o Tobie od siedmiu godzin
Tęsknię za Tobą od siedmiu miesięcy.
Nie ma Cię w moim życiu całą wieczność.
Wierzę w nadzieję.
Wierzę, że po siedmiu latach w końcu staniesz się tylko wspomnieniem.
Wierzę, że zły czar minie i po siedmiu latach w końcu ruszę się z miejsca.
Zrobię krok do przodu,
Ujrzę siebie
Ładną
Taką jak kiedyś
Silną.
Ujrzę siebie w nowym lustrze.
Nowym?
Nie, posklejanym.
Nie będę mieć nowego serca.
Złożę je tylko w całość i ofiaruję komuś innemu.

autor

Kasieeek

Napisany: 2009-11-17 Dodano: 2009-11-18 07:55:59

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie