Lustro Andersena

Bardzo smutny wiersz ale ciekawie napisany.Podoba mi
się.
Pozdrawiam serdecznie.

Dobre nawiązanie do baśni Andersena "Królowa Śniegu",
ten motyw z lustrem bardzo ciekawie wykorzystany.
Pozdrawiam :)

fakt. za blisko poszłem

ładnie, ja zrozumiałam, że upija haust tej samotności,
pustki:)

nie będę go poprawiać ;)
a o pustce możnaby długo, pisałam o niej w "Mój czarny
pies"

no tak ,a więc tłumaczenia ciąg dalszy- może to za
daleko idąca metafora ale ten "on" upija łyk ze mnie
,to ja bywam jak pusta szklanka przeźroczysta.no cóż
...

sam pomysł niezły...ale co mozna upic z pustej
szklanki?chyba że to bardzo baśń a tam...mozna
wszystko upić.nawet się:)

bardzo polecam powrót do tej baśni- jest niezwykła.
pozdrawiam cię :)

Przyznam, z też się nad zastanawiałam...pomyślałam, że
może da się wziąć łyk pustki...

A co upija peel skoro szklanka pusta? moze tylko do
polowy?/ z tekstu nie wynika/
moze byl pomysl ale nie zachowalas logiki z poczatku.
Co jest do naprawienia:) pozdrawiam

Nie od razu z tytułu skojarzyłam bajkę. Ciekawie
wymyśliłaś, Amelio.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam

Ciekawy przekaz:)Bardzo na tak:)

Drogi Slonzoku, lustro Andersena rozbite na tysiąc
kawałków zostawiło cierń w sercu Kaja, bohatera
pięknej bajki-więc tak mi sie skojarzyło -pozdrawiam
:)

nie wiedziałem ze rozbite szkło jest lustrem Andersona
- człowiek się ciągle uczyPozdrawia

Smutny i ładne porównanie szklanki. Pozdrawiam