Lustro duszy
Szept duszy tak subtelny i inny od
rzeczywistości wiecznością.
Wiara w miłość płonąca w źrenicy drugiego
człowieka nieśmiertelnością.
Iskry rozpalające wiarę w człowieka i
nadzieję na lepsze!
Bezcielesna dusza dryfująca w zamkniętej
przestrzeni,
niewypowiadane odbicie w świecie luster.
Czy śpisz?
Nieobudzonych szepty odbijające się od
tafli wody zahipnotyzowanych dusz.
Światło rozświetli każdą mroczną
ciemność!
Kim jesteś?
Czy możesz być każdym?
Kim tylko zapragniesz?
Czy jesteś kimś lepszym?
Czy gorszym?
Jesteśmy tacy sami,
równi,
wartościowi..
Zapominamy prawdę!
Komentarze (9)
Pretensje, zarzuty to czasem odbicie lustrzane nas
samych, tych ciemnych zakamarków, do których boimy się
zajrzeć....
Nawet nie miałam pojęcia, czym jest to, co napisałaś
Wrnk, z tą wiarą to warto tak trochę ostrożnie.
Wszyscy jesteśmy ludźmi... Pozdrawiam :)
Annna2, Maciek.J, Kazimierz Surzyn, sisy89, wrnk
dziękuję za komentarze :)
Napiszę komentarz jeszcze raz, bo wyszło chamsko, a
wcale nie miało. Twój wiersz skłonił mnie do
refleksji, że im więcej się mówi wokół o ludziach
przebudzonych, tym większy widać upadek podstawowych
wartości. Przepraszam i pozdrawiam.
Ciekawy, refleksyjny wiersz, pozdrawiam :)
Z podobaniem dla refleksji i puenty, pozdrawiam ciepło
i ślę serdeczności.
bardzo dobra puenta
Już chciałam napisać, że każdy jest inny i każdy taki
sam.
Różnimy się my ludzie- ale inny nie znaczy gorszy.
Inny- taki sam.
Ale jeśli piszesz- w komentarzu to co piszesz- to
hmmmm.
Chyba nie warto pisać nic.
Były serdeczne pozdrowienia, ale ucięło.
Czuję new ageowskie pierdolety. Dużo tych
przebudzonych wokół