Lustro umysłu

Odejdź w cień, bym ja z niego mogła odejść...

Ilekroć patrzę w lustro
Widzę smutną minę
I chcę wreszcie spojrzeć bystro
Poczuć radości chwilę
Często oplatam się zasłonami nocy
Tam tylko widzę piękno dnia
Uparty umysł zakłóca świat owocny
Docenić pragnę słodycze płynące z tętna życia
Ból egzystencjalny powala niezrozumiały
Nawet łza moja uśmiechać szeroko się chce
Dajesz mi szansę
Pragnę wykorzystać traf zaistniały
Dlatego głośno szepczę wciąż
Korytarz wskaż mi ten poprzez mego wnętrza tajemnice...

autor

Gorzka - B

Dodano: 2007-06-30 20:11:52

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie