Lustrzane odbicie

Lustro dzikiego błękitu
Zaczepia mnie blaskiem rozkwitu,
Płaszczyzną nieskończoności
Lśniącą jak tafla jeziora
Odwraca spojrzenie ku moim oczom
Zabija niepewność
Porywa do świata bezwymiarowego

Na odwrót obrazy maluje
W rozsypce inną rzeczywistość ukazuje
W jego szklistej powierzchni
Utopione rozpacze
Opadające na dno ulotności

W nocy śpi ukojone bezsenną ciszą
Po wiekach trudnego przeznaczenia

Jęki tłuczonego szkła wszyscy słyszą
- żal roztrzaskał go na milion drobnych kawałków…

Lustro własnego oblicza nie widziało
Nigdy na siebie nie spojrzało…

autor

Reila Danza

Napisany: 2006-05-13 Dodano: 2006-05-13 21:10:17

Ten wiersz przeczytano 736 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie