Łyko i Drewno

Wiem coś o sobie
To ostentacyjne czekanie
Zarygluj drzwi

Korniki

Są w mojej głowie
Pod podłogą
Nie pozwolą się oszukać
To więcej się nie zdarzy

Są w pokoju
I w moim łóżku
Czyżbym pozostał
Spróchnieje

A pewien owad
O szlachetnym przydomku
Drukarza
Wyrzeźbi coś w głowie

Nie myślę
Dołącze ja jeden
Gdyż są już pod skórą
I nigdy nie odejdą

Niech ktoś zatrzyma

Pewnego razu za lustrem schowana
Nie to nie Alicja
Zresztą to nie pora
Na chwilę Herbaty


Nie kontroluje się
Utraciłem to
A minuty uchodzą
Sznurki zerwane

Gałąź zawsze wyzwalała
Uśmiecha się
Pętla nieznacznie zachęca
Zapewnia niesłychane

Wrażenia

Tato czy to już daleko
Gdzie jest Jeremiasz
Który uszedł z życiem
Pod miastem Jerycho

Miasto Melomanów
Bez znaku
Ustąp pierwszeństwa

Myślisz że poćwiartowany
Dobrze przyprawiony
Nic nie powiem
Na Twoim stole

Pozbawionym duszy
Bez współczucia
Sensu istnienia
Życie za kierwonicą instynktu

Misterium Pasyjne

I nie udźwigniesz
Tego kielicha
Ani krzty chleba
Nie spożyjesz

Cierpienie
Tkanka przewodząca

autor

Barszczyk_Wierszokleta

Dodano: 2010-04-26 05:51:07

Ten wiersz przeczytano 631 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie