Łza

A ja nie płaczę, choć łzy lecą

Kropla tego, co najbardziej ludzkie,
ryje w mym obliczu
to, kim jestem

Kropla mojej istoty
spada przede mną
i nawadnia ziemię

Kropla oczyszczająca
po której uśmiech i pokój wracają
a życie jakby łatwiejsze

Kropla nie-słodka
kirem czarnym spowita
i bębniąca na desce

Kropla w laurze
okupiona
i wytrenowana

Kropla niechciana
i niezauważona przez nikogo
a z siebie wylana

Kropla dająca życie
choć z jękiem
i grymasem na twarzy

autor

jarutek

Dodano: 2006-09-14 18:35:53

Ten wiersz przeczytano 1804 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie