Łza - skutek cierpienia

Spłynęła powoli przez krainę żalu...
Żalu - do samej siebie
Wyodrębniła jedno wspomnienie pomału,
Bo byłoby im jak w niebie...

Stanęła na krawędzi rozpaczy
Rozpaczy - sięgającej aż gwiazd.
Jedynie z jej winy...
Ten blask zgasł...

Mimowolnie się zawahała
Zawahała - ale tylko przez chwilę,
I znów została sama
Przebywając milę...

Nikt jej za to nie podziękował -
Nikt nie chciał jej zauważyć...
Nawet ten, który się rozczarował,
Więc ona przestała już marzyć...

Ostatni raz spojrzała w noc,
W gwiazdy świecące tak nikło
I pożegnała noc gwieździstą
By móc za chwilę zniknąć...

Spojrzała jeszcze w oczy dziewczyny,
Niemal czarne i pełne żalu do siebie...
Pozostała przez chwilę w bezruchu.
Jak długo? - sama nie wie.

I pożegnała te oczy, które ją poroniły...
Nadeszła nadzieja - tak nikła...
A ona zasmuciła się nad swoim losem...
...I znikła

Niechciana
Niekochana
Niepotrzebna

Będąca jedynie skutkiem rozpaczy
Rozpaczy - która dla niej samej tak wiele znaczy...

autor

HipnotiC.E-g

Napisany: 2006-11-24 Dodano: 2006-11-24 22:38:48

Ten wiersz przeczytano 557 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie