Łzy

dla wszystkich optymistów ale i także pesymistów aby w końcu zaczeli wierzyć że życie ma sens mimo ,iż czasami przynosi ono cierpienie...

w życiu bywają takie chwile
które nie są ulotne jak motyle

nie są kolorowe,wyjątkowe
nie przynoszą sercu miłości
nie twarzy nie pojawia się uśmiech radości

przesłaniają go ciemne chmury
świat staje się ponury

w powietrzu mimo zapachu lata
nie czujemy piękna tego świata

wszystko przez jedne złe słowo
jeden moment,jedną zła chwile

oczy niczym kryształ lodu
czują tylko smak chłodu
roniąc kryształowe łzy
które igrają z losem doszukują się sensu życia

spływają po policzkach niczym wodospad Niagary
ocierają się o usta
zostawiając ślad swój mały

lecz ile można płakać?! gubić tych kryształów?!

oczy nie chcą ronić juz łez
chcą być iskrami,gorącymi promieniami
co rozpalą w sercu pragnienie
przyniosą życiu nowe przeznaczenie

uśmiechem będą witać każdy dzień
obudzą optymizm
który nie schowa się w cień
przyciągną miłość tą jedyną i na zawsze
miłość
która zdaża się raz na milion lat
stanie się wtedy znów piękny świat

autor

marika21

Napisany: 2008-03-31 Dodano: 2008-03-31 17:55:31

Ten wiersz przeczytano 912 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie