Łzy tęsknoty

Dla Wiktorii:)

Z tęsknoty i żalu me niebo płacze
Bezdomne serce zbyt cicho Cię woła
z nadzieją czy kiedyś Cię jeszcze zobaczę
I pytam lasy, jeziora-czemu taka moja niedola?!
Wokół tylko cisza zbyt głośna
jak sęp wdziera się w kruche ciało.
Nieustannie otacza mnie aura nieznośna
i wciąż jej mało, mało...
Podnoszę się nadal bo mam wspomnienia
tak szczere,piękne i skryte
bezcenne by snuć marzenia
na wieczność w sercu wyryte.
I wierzę, że niebo uśmiech mi swój podaruje
I od dziś niezmiernie za to dziękuje.

W życiu spotyka nas mało dobra a wiele zła-tęsknota zabija od środka ale wierzę, że złe chwile odejdą i wróca te dobre...:)Trzeba wierzyć!!!

autor

Wicha

Napisany: 2009-04-08 Dodano: 2010-01-21 17:12:15

Ten wiersz przeczytano 720 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie