Mądrość przeszłości

Ku pamięci tych, którzy odeszli...

Tyle łez wylanych,
tyle ludzi zapomnianych,
tyle smutku w mej duszy,
tyle łez cierpienia i katuszy,
tyle smutku me serce wypełnia,
tyle żalu i cierpienia mą dusze przepełnia.
Każdego dnia i o każdej godzinie,
myśli me biegną ku najbliższej rodzinie.
Każdy bliski naszemu sercu odchodzi,
tym samym ku Bogu i bram niebios przychodzi.
A życie płynie dalej i się nie zatrzyma...
Ty widzisz przeszłością oczyma
ludzi, którzy bliscy byli sercu Twojemu,
którzy mieszkać w nim będą na zawsze
i życiu każdego, Twojemu, mojemu
najlepsze nauki i mądrości wybrawsze
przekazać chcieli Tobie
abyś życie szczęśliwe ułożył sobie...

autor

Promyczek.(Smutny Anioł)

Napisany: 2005-11-16 Dodano: 2005-11-15 17:26:09

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie