Magia snu

Znudzona ludzką codziennością zamykam oczy.
Dusza ma po świecie marzeń już kroczy.
Serce zmęczone ciągłą losu agonią,
Zwalnia swe tępo i staje się radości pogonią.
Umysł uwalnia najskrytsze pragnienia,
I dokonuje się magia wewnętrznego spełnienia.
Ciało wtulone w śnieżne pościele,
Staje się rozluźnione i lekkie - powiedzieć się ośmiele.
Oczy choć szczelnie zamknięte,
Ukazują obrazy bardzo namiętne.
Wtem, choć to nierelane,
Czuje się smak warg, jakby były - naturalne.
Kropelki wody spływają ze skroni.
Moje ciało staje się luźne i już się przed niczym nie broni.
W powietrzu czuć delikatny zapach szczęścia i radości,
I nagle kiedy otwieram oczy... obok mnie tylko pustka gości.
Nie wiem czy to snem czy magią było?
Lecz na błękitnej poduszce - róża biała, aż na sercu miło...

autor

Skarbnica

Dodano: 2006-12-05 12:46:50

Ten wiersz przeczytano 1123 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie