Maki
Kwiaty kwitną do wewnątrz,
całe łąki pola, nie można po
nich stopami, bo tam płoży się
pachnąca poezja, milczy
odbija w oczach dziewczyny
i znika z mrugnięciem powieki,
wyciszam się, a kwiaty jak to kwiaty
otulone płatkami, więdną nie drgają
ze strachu gdy czochra je wiatr
układa z nich tekst smutno-wesołej
piosenki o gasnącym krajobrazie,
tyle mi z niego pozostanie
ile zmieści się w garści
proch
Komentarze (14)
Pozdrawiam serdecznie
Maki - gdy się ich nie zrywa, żeby szybko umierały w
wazonie - to w naturalnym środowisku zdążą zakwitnać
do wewnątrz. Dla poetów - piewców miłości i świadków
przemijania. I dla wszystkich, którzy dostrzegą w nich
kruche piękno.
Pozdrawiam serdecznie.
I ja się dołączam do moich przedmówców z wyrazami
uznania dla autorki wiersza.Ciepło pozdrawiam ;-)
Kwiaty jak ludzie - czasem kwitną. od wewnątrz, czy na
zewnątrz - nie ważne. Ważne, że ciągle coś je
wpiernicza: mszyce, przędziorki, grzyby, chrząszcze,
ślimaki. Tak jak ludzi.
Samego dobra Ewcia. :)
Bardzo lubię piękno maków, piękno Twojej poezji
również, Ewo,
wiersz świetnie napisany, z dużą dozą smutku ale i
piękna.
Pozdrawiam ciepło i życzę duuużo zdrowia, Poetko :)
Pięknym wspomnieniem wypełniam duszę
i już się martwić wcale nie muszę
bo gdy zamglone oczy zamykam
cały ból świata natychmiast znika
fascynująca pod powiekami
jawi się łąka razem z makami
które jak balsam cudnie działając
przynoszą ulgę i uwalniają...
Pozdrawiam ciepło Ewuś :)
Smutno-wesoły. To prawda.
Pozdrawiam :+
Piękny, finezyjny wiersz,
z ogromnym podobaniem,
pozdrawiam serdecznie:)
poezja jest trwalsza niż maki, ale też śmiertelna
podoba mi się wiersz
Witaj Ewo
A maki mają w swym wnętrzu maleńkie złote serduszka i
w nich także tkwi poezja, ale większość ludzi
dostrzega wyłącznie kolory. Ty widzisz więcej i jest
to widoczne w Twoim wierszu.
Przesyłam ukłony
Tadeusz.
Maki to piękne lecz nietrwale kwiaty. Wiatr delikatne
płatki w dal porywa i kończy się ich radosna chwila.
Smutny widok zostaje - namacalnie widzimy przemijanie.
Pozdrawiam serdecznie z podobaniem. Udanego weekendu:)
Piękny wiersz, bardzo na tak. Pozdrawiam Ewo :)
Kwiaty kwitną do wewnątrz albo inaczej - poezja
powstaje wewnątrz umysłu poety. Ciekawy wiersz Ewy.