Mała Gwiazdeczka

Przez tłum się przedzierała
Mała nadzieja.
W oczkach tkwiły jej łzy.
Nie słyszeli jej wołania,

Słabego niczym szept.
Nie czuli jej rączki
Na oślep wyciąganej w przód,

Słabej i delikatnej.
Nie oglądali się za siebie,
By pomóc maleńkiej.

Nie słyszeli jej płaczu,
Pierwszego w jej życiu.
Nie chcieli słuchać,
To tłum dzikich zwierząt.

Nie obchodzi ich cudzy los.
Bez uczucia, bez radości.
Zginęła w zapomnieniu

Wesoła Gwiazdeczka.
W kolejnym człowieku
Umarła resztka nadzieji.

autor

Katherine

Napisany: 2004-08-04 Dodano: 2005-01-16 11:20:48

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie