Malarz

Pewien pan nie umiejąc posłużyć się pędzlami
To co się wokół działo malował słowami.
Szło mu całkiem dobrze, pochwały liczne zbierał
Bo robił to dowcipnie, nawet morały dobierał.

Raz jednak, jego pewność bardzo się zachwiała
Bo nagle skonstatował, że paleta słów jest za mała.
Aby wirtualnie poznaną, kobietę namalować
I całą jej namiętność oraz wdzięk odwzorować.

Długo szukał natchnienia, myślał, deliberował
Słowa przekształcał w barwy, pieścił i celebrował.
W końcu doznał olśnienia, przecież Ona pisze
Zajrzę do jej utworów i przerwę bezsilną ciszę.

Czytając, coraz bardziej jej duszę rozpoznawał
A obraz w jego głowie bardziej realny stawał.
Wiedział, że się roztkliwia, jak pory roku zmienia
Lubi motyli dotyk, miłosne ma zmartwienia.

Rozczulił go cytat, który w wierszu napisała
„między nami nic nie było” - ciekawe co myślała?
Jej wiersze wprowadzają go nadal w stan uroczy
W końcu to „o n a j e d n a „ ma tak brązowe oczy.

autor

zdzisław

Napisany: 2007-03-19 Dodano: 2007-03-19 09:44:32

Ten wiersz przeczytano 914 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie