Małe radości
Idę w góry cieszyć się życiem,
Bo na każde życie patrzę z zachwytem.
Wszystko mnie raduje, w każdym życiu widzę
cud.
Idę wzgórzami, łąkami, lasem,
Tak wiele w tym świecie dróg.
Obraz przyrody, piękno istnienia,
Wszystko niezwykłe, każde trawy źdźbło,
Płatki dziurawca i mokry kamień, kropelki
rosy, szumiący wiatr.
Promienie słońca błądzące wśród drzew,
Mała biedronka, zbłąkany krzew.
Tak wiele i tak niewiele, by serce moje
radością tchnęło, by dusza moja, tak lekką
była, jak mgiełka świtem, gdy wstaje
dzień.
autor
lava
Dodano: 2008-03-07 10:49:03
Ten wiersz przeczytano 1275 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
To wcale nie mało - to wszechwładna natura i jej siła
sprawiają że mamy się z czego cieszyć.Obraz przyrody
jest najpiękniejszym obrazem - nie wszyscy doceniają
to piękno,a szkoda!
Szlak małych-wielkich-radości...Wiersz, jak powiew
zefirka...spojrzenie na błękit...zwykła piękna
chwilka...w duchu miłości...wstaje nowy lepszy
świt...każdemu w końcu;)Zrobił na mnie wrażenie!