Z malutką nutką optymizmu

Chciałam napisać prozę. Czy to jest proza? Jeżeli tak, to moja pierwsza.

Z podziwem drepcze, choć jeszcze senna i tak codziennie pogodna idzie, słońce ją razi w oczy, lecz ona dumnie alejką kroczy.
Rozgląda się dookoła, przed nią kawałek drogi. O Boże! - woła, dalej nie mogę, bolą mnie nogi. Doszła do celu, przysiadła na chwilę, zmęczona ale radosna, jest w pracy, już się uśmiecha, lecz czeka ją jeszcze droga powrotna. Mijają godziny, tryska zapałem, zadowolona, choć praca ciężka, towarzystwo z którym pracuje, daje jej odrobinkę małego szczęścia. Wyluzowana, jej fach ją zadowala, koledzy w pracy
sypią kawały, ona ze śmiechu pada. I tak codziennie od kilku miesięcy, euforia rozkwita, gdy się pojawia, wychodząc z malutką nutką optymizmu, swój uśmiech tam pozostawia. W powrotną drogę wyrusza, przed nią kawałek trasy z księżycem i gwiazdami, samotna między ulicami. Opada z sił, czuje znużenie, lecz nadal ma w sobie nadzieję, myślami wspomina dzień który minął, że jutro znowu będzie wesoło i czas radośnie będzie płynąć.

Miłego dnia

autor

Ola

Napisany: 2013-08-31 Dodano: 2013-08-31 06:15:05

Ten wiersz przeczytano 2650 razy

Oddanych głosów: 65

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie