Mały, wielki człowiek

Zastygłem wpatrzony w przestworza swych myśli
Tylko ja pozostanę na wieki tam wpatrzony
Gonię za tymi co nigdy co do mnie nie przyszli
Obwieszczam się królem. Nie mam berła, ni korony

Mimo to skamlę, żem jednak największy władca
Jako król ideałom swym zawsze oddany
Sprawiedliwi ci ,których bliźnich karcą
Wolni ludzie ,którym ciążą kajdany

Te moje krzyki- puste, płytkie ,ciemne
Unoszą się między chmurami w przestworzach
Jak nadzieje, które w hołdzie wznosimy daremne
Pytając o drogę ,stojąc na rozdrożach

autor

Król Poezji Pisanej

Dodano: 2006-12-01 18:04:59

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie