Mam na imię Oli - 12

Nagle podskakuje i znowu zaczyna od początku:
- Szukam, szukam, szukam.... już wiem! - wykrzykuje. - Znalazłam! To jest takie proste!
- Co jest takie proste? - pytam.
- Co jest proste? - powtarza za mną Dinka.
- Nie zgadniecie! - oświadcza dumnie Ariadna.
- To nam wreszcie powiedz, bo czas ucieka! - denerwuję się.
- Znalazłam rozwiązanie. Proste i łatwe. Zaraz odnajdę właściwą drogę - Prima jest bardzo pewna siebie.
- Ale jak trafimy do domu? - nie mogę uwierzyć, że można jeszcze wymyślić jakiś sposób.
- Zwyczajnie. Odnajdę drogę za pomocą nosa. Nie ma na klamkach kokardek, ale na podłodze pozostał nasz zapach. A ja mam przecież wspaniały węch!
- Dlaczego nie pomyślałaś o tym wcześniej? - złoszczę się.
- Oli, a kto wpędził nas w kłopoty?
- Przestańcie! - Dinka tupnęła nóżką. - Szukaj, Prima! - zwróciła się do psa.
Wówczas Prima zaczęła węszyć z zapałem.
- Mam! Czuję zapach waszych butów. Idźcie za za mną!
Idziemy więc. Najpierw Ariadna, za nią Dinka. Ja idę ostatni. Muszę pilnować, żeby mała nie zgubiła się.
Wtem pies zatrzymuje się. Nadka o mało na niego nie wpada. A ja prawie rozdeptałbym siostrę.
- Cicho! Tam ktoś jest! Słyszę jak nadchodzi - ostrzega nas Prima.
Wytężam wzrok. Drętwieję ze strachu.
- A jeśli zły pan poszedł za nami? - szepcze Nadia.
- Nie, on odjechał rowerem - odpowiadam również szeptem. Głaszczę siostrzyczkę po ramieniu. Też bardzo się boję. Widzę przesuwajacy się cień. Chcę schować Dinkę za swoimi plecami, jednak wyrywa mi się z rąk.

cdn.

autor

szadunka

Napisany: 2022-07-16 Dodano: 2022-07-16 18:38:10

Ten wiersz przeczytano 1922 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Wolny Klimat Zimny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie