A mam przecież natchnienie

Jak mam prosić o jeszcze,
To się trochę krępuję.
Bo przechodzą mnie dreszcze,
I dziwnego coś czuję.

A mam przecież natchnienie,
Co poetów prowadzi.
A mam swoje istnienie,
Które wie jak mi radzić.

Ja mam prosić o więcej,
To mi wręcz nie pasuje.
Biorę los w swoje ręce,
Taką wiarę już czuję.

A mam przecież cierpienie,
Co poetów prowadzi.
A mam swoje istnienie,
Które nigdy nie zdradzi.

Już nie będę się starał,
Mam dla siebie dość wiary.
Bo przelała się czara,
Ja nie wierzę też w czary.

autor

Grand

Napisany: 2018-06-08 Dodano: 2018-06-09 04:16:57

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie