MARINA

Dzięki Karat i Weno za odwiedziny i komentarze,
pozdrawiam:))

Przychodzi nieproszona i uparcie lgnie do kogoś, kto
wycofuje się przed ludźmi i światem. Tomek dobrze
radzi. Pozdrawiam autorkę.

Sama nie ucieka, samotność od człowieka,
ale uciec ma prościej, człowiek od samotności!
Pozdrawiam!

Dziękuję oczywiście

Fzoękuję BABO Jago i Tomku za odwiedziny i komentarze,
pozdrawiam :))

wyjdź do ludzi żeby żyć
a nie w swej marinie tkwić:)))

pozdrawiam pięknie:)))

Samotność jest przykra.Pozdrawiam:)

Dzięki za odwiedziny i miłe komentarze, pozdrawiam,
miłej nocki :))

Może samotność nie chce odejść,
ponieważ nie uchylasz swoich drzwi,aby mógł ktoś ją
przegonić...
Podoba mi się Twój wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)

Samotność jest gorzka! Pozdrawiam serdecznie Yvet :)

moze schody sa zbyt strome?
pozdrawiam

samotności nie da sie oswoić
samotność to wielka trwoga
lecz też mozna być samotnym mieć koło siebie kogoś
pozdrawiam:)

Dzięki obywatelu i Andrzeju za odwiedziny i komentarz,
pozdrawiam:))

wzruszyłaś...może po prostu otwórz samotności drzwi:)
miłego dzionka

podoba mi się, pozdrawiam