Marnotrawna córka

z ciekawością dziecka wiecznie wkładającego ręce do ognia żyję

Śmierć czule jak kochanka obejmuje moje ramie

spierzchniętymi ustami pocałunki składa

zimne oficjalne symboliczne subtelne

równie fałszywe jak ten od judasza

Zamarza mi serce, krew przestaje powoli krążyć

usta sinieją oczy bledną

uśmiecham się lekko niewyczuwalnie

tak długo jak pragnęłam, czekałam na nią

aż zabierze mnie i stanę

twarzą w twarz z ojcem mym- Jahwe.

Lecz jak potraktuje mnie marnotrawną córę,

która nie chciało od niego nic wcale

Czy przytuli, przygarnie choć na chwilę

czy nie znudzą go moje smutki i żale

Czy w końcu usłyszę od niego te słowa

czy powie kocham cię tyś moje dziecię

Czy z domu swego bez słowa wygoni

na sztormy życia, burze, zamiecie

Lecz najprawdopodobniej każe iść do diabła

Więc pójdę bez dąsów i fochów tam grzecznie

Raz się postaram zrobię co mi każe

Może nie każe mi zostać tam wiecznie

czy naprawdę będę musiała się jeszcze w piekle smażyć ;P ?

autor

jaszczurka

Napisany: 2008-09-17 Dodano: 2008-09-18 15:25:33

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie