Marny teatr

Wszystko co jutro,
zobaczysz obok siebie,
wyreżyserowane,
wszystkie tęsknoty, smutki i żale,
zagrane,
tak wiem,
dość pięknie,
nabrać sie można,


Cokolwiek zrobisz,
z góry jest wiadome,
nasze uczucia,
takie znikome,

Nie zrobisz nic,
by zmienic biegu losu,
Nie zrobisz nic,
nie słyszysz, tego głosu?

Jestesmy jak zapałki,
kruche i łamliwe,
Jestemy ta oaza,
na pustyni, pustyn,


Pionkami, aktorami,
co kazane,
zagramy,
Scenariusz swego zycia,
dawno ukazany,
Poczatek i koniec,
w gwiazdach zapisany,

Nie zmieni go nikt,
Bog wie jeden tylko,
kiedy to nastapi,
czy predko, czy szybko,

Nie jestes tu ważny,
masz dziś swoją misje,
jestes jak ten robot,
zagrasz, gładko,
Nie poczujesz bólu,
nie poczujesz wcale,
ze życie to tylko,
zagrany teatrzyk,

Gdy budzisz sie co ranka,
nie mysl ze dzien nowy,
nie mysl ze to piekne,
jestes zamydlony,

Dni są takie same,
wieczory, poranki,
Wszystko takie szare,
a my jak te baranki.

Idziemy za siewca,
szukamy idei,
szukamy tej igly,
zagrzaznieci w ciemni,

Nie spotka nas ciepło,
nie spotka nas milosc,
To czyste złudzenie,

To nie dla niej miejsce,
zbyt ona odległa,
dla Bogów jest ona,
nie dla takiego, człowieczka.

autor

Marcin221190

Dodano: 2009-01-06 18:04:17

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie