Martwa radość

Idę za ludzką gromadą, a na przedzie trup
Nie wiem kim był i co w życiu zrobił
Lecz to nie ważne bo on już jest trup
Sam nie wiem co robię wśród tych co płaczą
Martwy nie płacze przecież już
Bo jak miałby płakać skoro nie czuje żalu
Nikt go nie skrzywdzi ani razu
Pewnie w środku swej martwości
Tli szczęście się
Bo ma wszystko w dupie
I nic gorszego nie stanie mu się

autor

Niespełniony

Napisany: 2006-11-15 Dodano: 2006-11-15 13:30:33

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie