Marzenie we łzach

Marzenie me błądzi po nieba nieskończoności
Przez pustkowia w noc i za dnia wciąż wędruje
Poszukuję koszyka niewypowiedzianych słów
Nie umiem już kochać, kiedy miłość poczuje?

Jestem tam gdzie przecinają się smutek i radość
Upadam, z wiatrem w dłoniach i z samotnością
W płuca próbuje nabrać, choć odrobinę nadziei
Nie umiem już kochać i walczyć z ciemnością

Nie zniknął jeszcze nasz zaułek zapomnienia
Te najmroźniejsze dni przysłaniają mój świat
W kłębku myśli unosi się zapach tamtych dni
Nie umiem już kochać, zeschnięty serca kwiat

Otaczaj mój cień, bo w nim nie ma już życia
Mrok zagasa ostatnią szansę, brak światłości
Rozrywam beznadzieję, by w niej cel odnaleźć
Nie umiem już kochać i dać Ci swojej miłości

autor

MaRyLiN

Napisany: 2006-09-09 Dodano: 2006-09-10 00:21:48

Ten wiersz przeczytano 380 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie