Maski

Trzymałem kurczowo Noc za ramię
i prosiłem żeby jeszcze została
lecz była nieubłagana.
Schowała do kieszeni księżyc
jak niepotrzebne już lusterko,
gwiazdy z podłogi nieboskłonu pozmiatała,
wsypała do torebki i odeszła
głucha na moje błagania.
Słońce wychodziło pocichutku
jak kochanek
który nad ranem opuszcza łoże ukochanej.
Wróciłem do tych czterech ścian
na które mówiłem dom.
Za oknem
wzdłuż ulicy
rozkładano stragany.
Była środa,dzień targowy.
Zdjąłem z wieszaka maski mojej twarzy.
Chwilę się wahałem którą mam założyć.
W końcu wybrałem:
dziś będę poważny jak kościelny nad grobem.

autor

Manuel del Kiro

Napisany: 2015-08-05 Dodano: 2015-08-05 18:59:50

Ten wiersz przeczytano 854 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie