Misericordia

Na piasku wąż wił lemniskaty.

*

Ognisko oświetliło jego twarz.
Szrama rozciągająca się od skroni
aż po krzaczaste brwi zajaśniała w
gęstwinie mroku. Ściągnął upieczonego
Skaala. Zaklnął i pomacał bliznę.

*

Stary Krukio rozpostarł skrzydła w
nocnej mgle. Gęste sitowie okryło
czarny korowód.

*

Drewniany ołtarzyk osnuty bielą
majaczył pośród błękitnych róż.
Załamane ciepło obmyło leżące krzyżem
ciało. Zastygłe sylwetki z litością śledziły
pokryty lodem marmur.

*

Wschodnie wybrzeże Poaven.
Zmatowiałe miecze, które nie
chciały odbić światła księżyców.

*

W Lationarii dziś krew ściekała po liściach
lotosu. Tafla jeziora niosła spróchniały
wrak. Oczy błyszczały wznosząc się ku niebu.
Rakissel padł na drżący pokład.
Był bardziej cogito niż esse.

*

Wąż wpił się w swój ogon.

autor

Codeguy

Dodano: 2005-06-14 14:02:46

Ten wiersz przeczytano 641 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie