O matce inaczej.

Przeczytałam już wierszy czterdzieści,
a może więcej?
W większości z nich mieści się zdanie,
że się ją kocha najgoręcej;
o kimże mowa, jak nie o mamie.
Łza się w oku kręci, żal za serce chwyta,
a ja mam chęci pisać o mamusi
z humorem i kwita!
Bo smutek przeminąć musi,
że odeszła mniej już boli,
zresztą mama się przewija...
w snach do woli;
taka jak zawsze, stoi przy garach.
Na słowa – idź po wodę – mówiło się: Z a r a z!
Gdy przy pacierzu słyszała chichoty,
ścierką nas smagała... a potem
nie wytrzymywała... i z nami się śmiała.
„Psioczyła”, że jej dwulatka
pierś wyssała i dla niemowlaczka
pokarmu za mało miała...
Nam starszym czytała „do poduszki”
„Potop” lub „W pustyni i w puszczy”,
a przecież miała tylko
cztery klasy skończone bo...
takie to były lata szalone.
Szkoda, że my dziatki
nie wysłuchaliśmy matki,
i nic nie wiemy o dawnym jej życiu
tylko o pieskim przy ojcu „byciu”,
gdzie płakała w ukryciu...
Często jednak śpiewała
i choć miała ciężki los,
gdy się śmiała – to na „cały głos”.
Zaś złościła się czasami
na nas, za to nasze: zaraz...
Kończąc pisać słyszę naraz
jak wnuk mówi córce: Z a r a z!

autor

basias

Dodano: 2010-05-26 12:00:35

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie