Ku przestrodze.

Żelaznymi prętami
od ulicy odgrodzeni,
snują się smętnie w pasiakach.
Mają ból w oczach,
smutni, wychudzeni...
ale... gdzie kapo?
O rany! Że też przystano na to,
by po wojnie...okupacji...
były w szpitalach piżamy pasiaste
a nie w kropki czy „kwiaciaste”!
Czas temu zaradzić!
Ot choćby dla chorych sprowadzić
koszulki za centy: w kratkę czy cętki,
a nie rakiety
-kość n i e z g o d y – Niestety!

autor

basias

Dodano: 2010-05-27 17:24:09

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie