MATKO, MATEŃKO
Matko, Mateńko
Tyś mnie w życie wprowadzała
Niebo, księżyc, gwiazdy pokazywała
Słoneczko wczesnym rankiem wschodzące
Kolorowe kwiaty na łące
Łany zbóż na polach rosnące
Modraki, czerwone maki między nimi nas
witające
Matko, Mateńko
Tyś przewodnikiem mego życia byłaś
Wszystkiego co dobre mnie uczyłaś
Czytać, pisać, liczyć i rysować
Szyć, haftować
Piec, gotować
Wszystko to
Wszystko zawdzięczam Tobie
Matko, Mateńko
Kocham, kocham Cię zawsze i pamiętam o
Tobie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.