Meandry
Chmury zasnuły niebo,
Na miasto zeszła szarość.
Wilgotną zimną parą
Zasłonił Bóg – dlaczego? –
Życie. Czy On chce tego?
Czy to już moja starość?
Ni śnieg, ni deszcz mży z góry.
Z każdą minutą ciemniej.
Jest chłodno, nieprzyjemnie,
Snuje się opar bury...
Czy dzień jest tak ponury?
Czy to jest smutek we mnie?
Przez palce czas przecieka
Łańcuchem drobnych zdarzeń.
Moknę, marznę i marzę,
I bez nadziei czekam
Na mistrza. Na człowieka,
Co słońce mi pokaże.
Komentarze (20)
Inna forma wiersza
i jak zawsze u Ciebie... Jakość!
Pozdrawiam. :)
Dobrze oddany chwilowy nastrój. Pozostaje jedynie
życzyć peelowi lepszej aury na zewnątrz i wewnątrz.
Dobranoc:)
Wiersz piękny, ale pełen smutku,
a co do mistrzów, każdy szuka własnych wzorców, sądzę,
że można je znaleźć.
Pozdrawiam, z podobaniem.
Oj, to tak, jak mnie... Ten czas przez palce
przecieka... I zadaję sobie ostatnio (chyba zbyt
często) pytanie z drugiej strofy... Ale, co tam, ja
czekam, co mi pokaże Księżyc, na Słońce już nie liczę
;-)
Sutkiem powiało, Panie Michale, ale jak piękny to
smutek...
W treści i formie - świetny, jak zawsze u Ciebie.
Pozdrawiam.
Dzisiaj Autor meandruje w smuteczku i jakimś
niepokoju, wiersz to oddaje, pozdrawiam serdecznie:)
Przez palce czas ucieka, jesteśmy tak młodzi, czy
starzy jak sami się czujemy.
Dobry wiersz.
Czasem trzeba samemu iść szukać słońca, bo można się
nie doczekać...
Dobry, życiowy przekaz skłaniający czytelnika do
smutnej refleksji.
Pozdrawiam
Marek
Pogoda jest w nas, choć mam coraz większe wątpliwości,
czy "czas nas uczy"...
Choć "taki klimat mamy" - słoneczko przesyłam
Bardzo pięknie ale smutno, bardzo. Pozdrawiam
serdecznie :)
Nie wiem.
Wiem, że teraz są takie ciemne dni, ponure.
Klimatycznie i pięknie.
Pięknie piszesz, a ten meander jeden z Twoich
najlepszych. Z drugiej strony jestem w tej
mniejszości, która mieszkając na pisakach, cieszy się
z każdej kropli deszczu. Pozdrawiam
Smutno :(
Pozdrawiam.
Dziękuje za wyjaśninie jastrzu. Dowiedziałam się
czegoś nowego o meandrach.
Pozdrawiam :)
Dziękuję za odwiedziny.
szadunko - Nie dopatruj się w tytule jakiegoś
głębokiego symbolu (np. pokręconego życia).
Wyjaśnienie tytułu jest znacznie bardziej prozaiczne.
Meander to po prostu strofa abbaab i mój wierszyk ma 3
meandry.