Melancholia

Szła sobie pomalutku
melancholia
samiuteńka
samotna
milcząca
patrzyła w jakiś punkt
przed sobą
mgliście
bezgłośnie płacząca

Szła sobie powolutku
blada
zmęczona
cierpiąca
Serce cicho pytała
gdzie znajdzie
odrobinę słońca

Szła sobie bez przerwy
bijąc się z myślami
bez końca
gdy nagłym
uczucia zderzeniem
zakwitła jak
wierzba płacząca

Pokochała go
z wzajemnością
obdarzyła sercem
miłością

Nieśmiała
niewinnie drżąca
jak kręcąca się
w oku
radość lśniąca

Równie nagle
została sama
młoda
naiwna
błądząca
już nie idzie przed siebie
melancholia
teraz jest
smutkiem i bólem
konająca...

autor

Łzy Anioła

Napisany: 2006-10-25 Dodano: 2006-10-25 16:41:46

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie