Memento mori*

Panu Mieczysławowi w dzień jego pogżebu... [*]

Wzdłuż ścieżki rosły modre tuje,
Kostką wybrukowana posesja,
I życie Twoje ciężkim kamieniem...

I dziś spotkaliśmy się tam wszyscy,
By pożegnać Cię...
Po raz ostatni przekroczyć próg Twego domu...

Każdy trzymał w ręku kwiaty,
Łzy i garść wspomnień..
Wraz z modlitwą za Twoją duszę
Uleciały do nieba
Gdzie i Ty się już znalazłeś,
P r z e d w c z e ś n i e....

I tylko chwilę zdążyłam Cię znać,
Ale wystarczyło, by ból był mocny,
Gdy teraz Cię nie ma,
Nie ma też jakiejś części świata...

I jest mi tak pusto...

Choć wiem że taka jest kolej rzeczy.. to nie mogę sobie tego ułożyć w mojej małej głowie, która nie umie jeszcze wszystkiego pojąć - Pana śmierci także nie.. [*] [*] [*]

autor

Firmly

Napisany: 2006-12-02 Dodano: 2006-12-02 18:44:06

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie