Memento mori

Nie wiem jak przełamać ciszę
która przyszła , by ucałować na dobranoc Twoją skroń po raz ostatni
Niektórzy, wbrew wszystkiemu, nawet sobie
zatracają się w smutku, w tej bolesnej i powolnej chorobie
Nie ważę się prosić, byś wrócił do mnie ponownie
I pozwolił mi wyczytać z rozmytych łzami rysów twarzy
że pomimo wszystko wiesz, ile dla mnie znaczysz
i jak bardzo rozpaczliwie chciałam Cię ocalić
Pewnego dnia, gdy nie będzie już w Twych oczach cieni
Spotkamy się idąc spokojnie, lekko zamyśleni obok siebie
Gdzie będę mogła znów dostrzec w Tobie to, co było najpiękniejsze
A o czym Ty łatwo zapomniałeś, w ferworze walki, poddając się zbyt wcześnie

Dla K. przyjaciela, który zgubił swoją drogę

autor

Andie122

Napisany: 2014-03-05 Dodano: 2014-03-05 20:49:05

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie