Mesjanizm z przymusu

Nie biorę na siebie cierpień ojczyzny, A dusza moja się dziś nie ukorzy, Nie chce na ciele mieć walki blizny, Niech ból się równo po wszytskich rozłoży...

Niepewność jutra, gwałtowne zdarzenia,
Głeboko schowane w sercu gdzieś rany,
Chroniczna niewiara we własne marzenia,
To obraz-słów pędzlem jest namalowany...

Ja nie chcę już łykać tabletek i proszków,
Ja nie chce juz leżęć pod rurką z obiadem,
Ja zacząć chcę żyć zwyczajnie, poprostu,
I wiedzieć: Wszystkiemu złemu dam radę!

Już ciało moje powoli się słania,
Ból je przeszywa przynamniej srogi,
od tego ciągłego przeskakiwania,
Kłód które rzuca mi świat pod nogi.

Patrzę w około- radość gdzieś znika,
Przez chwilę wstydzę się myśli tej złej,
W tej chwili w sobie mam egocentryka
Który powtarza:"Dlaczego im lżej?"

Ze swym problemem zostaję sama
Starania i próby? Na nic mi były...
Nie jestem chłopcem z dzieła Adama
Cierpieć za naród, ja nie mam siły...

autor

hemoglobina

Dodano: 2005-07-02 23:04:59

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie