Metamorfoza

Posiadasz wszystko co proste i łatwe.
Napychasz w usta swoje potargane słowa.
Odkopujesz garść "prawdy"aby lepiej żyć.

Nie wiadomo kim jesteś.
Nie wiesz także kim byłeś.
Gorączkowo usta otwierałeś.
I ciągle myślałeś,grałeś,chodziłeś.
Lecz prócz prostoty ducha nic nie posiadałeś.
I tylko bałeś się,bo każde słowo i myśl,
To rozdżwięk między snem a tobą.

Kiedyś zjadłeś mrówkę.

Cieszyłeś się,że masz dwie dusze.
Uwierzyłeś w to tak bardzo,
Iż nieświadomość pozwoliła ci przekroczyć granicę.
Ale to nie była skrajność,
To był zaledwie początek twojego mrówkowego życia.

Powiedziałeś,że drzwi świata zamknąłeś na klucz.

Zacząłeś zabijać i jeść.
Jadłeś małe,żywe istoty;
Mówiłeś: cząstki ciebie.
Mrówki były tobą.
Nie uwolniłeś ich od siebie nigdy.
Twoje oczy stały się setkami oczu,
A setki istnień,
Stały się istnieniem w jednej tylko formie.

Nadal ciepło wdychałeś,grałeś,chodziłeś,
Lecz prócz pokory nic nie odczułeś.
Powiedziałeś tylko nim drzwi świata otworzyłeś,
Ze jesteś Dużą Mrówką i zawsze Nią byłeś.

autor

wiolonczela

Dodano: 2009-02-28 13:26:19

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie