Mewy śpiew

Dotykam dłonią dna oceanu,
Który swym cichym głosem usypia mnie
Chwytam koniuszkami palców złoty bursztyn,
Pragnąc by symbolizował dziś szczęście me.
Mój spokój w przerażający gniew przeistacza się,
Już nie koi zmysłów umierającej mewy śpiew.
Z ust smak porażki wciąż wychyla się
Ostatni już gwóźdź do Krzyża przybija istnienie me
Zabija wspomnienia i w postaci węża
Przenika wszystkie myśli me
Przyczynia się do upadku duszy mej,
Która strumieniem łez otacza się
I odchodzi...
Tak jak mewy śpiew...

autor

oblakana

Dodano: 2005-05-09 16:25:50

Ten wiersz przeczytano 735 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie