Mężczyzna w sztuce
Znam ja chłopaka, co żywą sztuką
Oczy z bursztynu, pełne ogników
Dłonie ma kruche, porcelanowe
Stworzone sumą czułych dotyków
Włosy ogniste, czarne jak heban
W różowych ustach ukrywa uśmiech
Dzierży w nich myśli i słowa słodkie
Setki tysięcy gorących muśnięć
Gryzę paznokcie na myśl o tobie
Staram się, wzdycham, cierpię starannie
I chyba w końcu to zrozumiałam
Że jesteś sztuką
Ale nie dla mnie
autor
polnekwiaty
Dodano: 2020-12-30 17:34:58
Ten wiersz przeczytano 878 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Można się zadurzyć, dobrze, że zrozumienie przyszło na
czas. :)
Ano, jest sztuka i są sztuki - na pęczki :D
Uroczy wiersz z zaskakującą puentą.
Taka porcelanowa "sztuka" jest często zbyt krucha dla
długotrwałego związku.
Dużo szczęścia w Nowym Roku.
Peunta zaskakuje :) z przyjemnością poczytane :)
pozdrawiam
ślicznie:)
pozdrawiam serdecznie:)
Dobrze że szybko się zorientowałaś.Świetny z uśmiechem
wiersz.Pozdrawiam serdecznie.
fajny i sympatyczny wiersz :))
pozdrawiam :)
:)
Końcówka rozbawiła :)
Pozdrawiam :)
Podoba się bardzo :)
Szczęśliwego Nowego Roku 2021, obyśmy wrócili do
normalności:))
:) sympatycznie, czytałam z uśmiechem.
Świetny wiersz i chwytliwy.
Szczęśliwego i Zdrowego Nowego 2021 roku.
Super... dobry ruch zrobiłaś ...to piękno było tylko
pozorne ...a w tym pięknie zło ukryte ...
Szczęśliwego i Zdrowego Nowego 2021 roku życzy Robert