mgła
Spoglądam przed siebie
lecz oczy moje
nic dojrzeć nie mogą
mgła...
ziemia mlekiem osnuta
czuję się taka niepewna
i boję się
bardzo się boję...
co będzie
kiedy ona w końcu zniknie
czy słońce zaświeci dla mnie
czy też
szarość
jak zawsze pozostanie...
autor
KRYLA
Dodano: 2007-10-28 09:27:25
Ten wiersz przeczytano 725 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Witaj , Mamy wielkie pokaldy sily w sobie, wierze
Krysiu ze te szarosc zastapisz iinym kolorem , a
niepewnosc zniknie a swiatelko zawsze bedzie Cie
prowadzic-pozdrawiam goraco!
mgła zniknie i szarość zniknie a w nowym dniu wyjdzisz
na spotkanie słoneczka.....
smutny ale ładny wiersz...śłońce napewno zaświeci.
Nie bój się , mgła na pewno opadnie i ujrzysz kolorowy
świat ...odzyskasz radość ... choc nie powiem ,że nie
bedzie przeplatana ze smutkiem ...mówie to z własnego
doświadczenia bo pomimo radości życia lęk pozostał
...
I dla Ciebie zaswieci slonce.Wykorzystaj
dzien dzisiejszy , obiema rekami obejmij
go..Przyjmij ochoczo , co niesie ze soba..
wyjdz mu naprzeciw.
A ja zawsze wierzę,że mgła przyjaźnie otula i usuwa
się w cień tylko,gdy słońce zaświeci...nie trzeba bać
się mgły
Wiersz owiany tajemnicą...nie bój się, gdy mgła
opadnie wyjrzy nowy, lepszy dzień;) Ładnie...
myślę, że kiedy mgła opadnie zobaczysz jasny,
przejrzysty dzień.
W tajemnicy mgly zyjesz,wszyscy boimy sie
szarosci,pekny pelem uczuc wiersz
tajemniczy ładny wiersz...hmm no własnie pozostaje
pytanie co sie stanie gdy opuścimy ta mgłe...co czeka
na nas tuz "za rogiem" zycia