Miejsce na kontrolnej wieży
Wypuszczałam Cię w powietrze
Tyle razy , że nie zliczę .
Szyba niech poświadczy za mnie
Odciśnięty mój policzek .
Gdy widzialność była dobra
A wiatr wiał -tak jak należy
Wypuszczałam Cię w przestworza
Byś się mógł z nimi pomierzyć .
Lód ze skrzydeł zdrapywałam
Pas startowy lśnił gładkością
Ptakom latać zabraniałam
Z wyjątkową stanowczością!
Wypuszczałam Cię w powietrze...
Szlak podniebny wskazywałam..
Dzisiaj na kontrolnej wieży
Siedzę sama.
Całkiem sama.
Próżno oczy wypatruję
Mgła zasnuła wszystko wokół
Ciemne chmury po horyzont.
Tylko wieży smutny cokół.
autor
Lizzy
Dodano: 2007-11-06 11:00:56
Ten wiersz przeczytano 522 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
dobry wiersz pod względem rytmicznym... rymy też
niczago sobie. W ciekawej metaforze opisałaś
samotność...
Milosc jak "ptak" wznosi sie ku przestworzom...czasem
z podrozy moze
nie wrocic ..swiat jest wielki i pelen
niebezpieczenstw.
Pozwoliłaś mu rozwijać skrzydła...-czy ta inna też
pozwala?:-("Jeśli trzymasz miłość zbyt mocno-udusi
się,jeżeli zbyt lekko-odleci"Kto wie jak to
jest...Ciekawy wiersz