Mieszkam tu...
Mieszkam gdzieś pośrodku serca Europy
W przedwojennej kamienicy z odrapaną
klatką
Szara część grodu wytyczona więzienną
siatką
Głuchą ciszą po zmroku żyje moje miasto
ropy...
Parę wieków wstecz szlachta tu chadzała
Królowie rycerze i inne ważne
osobistości
Dziś rządzi tu paliwo wysoką ceną bez
litości
Nie pamiętając jaką dawniej rangę stolica
miała
Nigdy się nie wstydzę tego skąd pochodzę
Nigdy przenigdy tego się nie wyprę
Zostanę tu ,aż do śmierci
Z podniesionym czołem nosząc genezę w
pamięci...
autor
Senk
Dodano: 2008-10-05 19:03:15
Ten wiersz przeczytano 581 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Wiersz o patriotycznej wymowie, ciekawy.
bardzo dobry wiersz o Płocku. brawo ze nie wstydzisz
sie swego miasta bo czym sie wstydzic. nie jest tak
zlea coraz lepijej wiecej optymizmu. ale brawo za
patriotyzm lokalny i wspomnienie o korzeniach
historycznych.
Nie wstydźmy się swych korzeni nie wypierajmy się
pochodzenia, bądźmy sobą chodźmy z podniesionym czołem
to mocne słowa świadczące o patriotyzmie którego coraz
mniej a szkoda bo powinniśmy być z tego dumni.
Pięknie o swoim mieście-wielkie uczucie i patriotyzm
lokalny-brawo.
Pięknie skrojony wiersz z ukłonem dla patriotyzmu
lokalnego dla ukochanej miejscowości Podoba mi się
myśl o utrzymaniu historii w pamięci Duży plus