Miłość 36

Kolejny wiersz z tego cyklu, który latami powstaje.

"Miłość 36".
28.03.2017r. wtorek 12:42:09

Miłość to magnat, magnat, który słowem włada
Miłość wdzięki pije, a namiętność nas zjada!
Ona jest posiłkiem i przyjemnym chłodem
Ona jest ostoją głodu, pośród rajskiego ogrodu.

Miłość pewnym widokiem się poi
Niech nikt się jej nie boi
Miłość nas bawi jak awantura uliczna
Ona jest nasza i nadzwyczaj a polityczna.

Miłość jest dla Ciebie i dla mnie, ja przez przypadki odmienię
Ona do serca przez okolice żołądka, smakuje ją, bo ją cenię.
Mam nadzieję, że każdy rację mi przyzna
Miłość, a w naszym sercu jej ojczyzna.

Miłość nie stanie się obumarłym drzewem
Lecz czasem powieje chłodem,
Bo ona chleb codzienności rodzi,
A wiadomo o co naprawdę nam chodzi.

Miłość przed nami spokojnie leżała
I nasze prośby spokojnie wysłuchała
Pozwól Dobry Panie,
Że powiem jej szczere kochanie.


Piszę Miłości Ty moja o Tobie wciąż te sam wiersz
Nie brakuje mi słów,
Lecz nie umiem przywrócić Ci młodocianego wigoru.

Twe oczy mnie oczarowały
Czerwienią sie łzy płonące
Śpiew unosi się na moim Styrem,
A dzwony dzwonią i o uszy dudnią,
A konie dzikie w galopie,
Przeciskają się przez chaszcze, na dworze już widnieje.

Pod rękoma plączą się francuskie słoneczniki,
A spod mej czaszki wydostają się opary
Płonące resztkami Miłości.


Miłość jak zapomniana rota przysięgi
I trwa pogruchotana jak armia wyklętych,
A mowa jak kości porzucona
I wszystko zacznie się łgać od nowa.

Dziękuję za waszą obecność i zapraszam ponownie.

autor

AMOR1988

Napisany: 2017-03-28 Dodano: 2017-04-04 09:35:09

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie