Miłość aż po grób

...tym, co nadal kochają...

W ciemnym kącie pokoju... siedzi dziewczyna...
Tak bardzo zrozpaczona, że żyły swe podcina...
Bo odszedł gdzieś daleko... ktoś, kogo kochała...
I biedna samotnie... żyć już nie chciała...
On był jej najdroższy... i nigdy nie myślała...
Że kiedyś będzie odejść... od niego musiała...
Tylko jego... w swym życiu tak kochała...
I tylko w nim... oparcie swe miała...
Tylko na nim... jej zależało...
I tylko jego... jej brakowało...
Wiedziała, że nigdy... go kochać nie przestanie...
I zawsze ją będzie... bolało to rozstanie...
Jedynym rozwiązaniem... dla niej była śmierć...
Tak zapomnieć chciała... i odejść w otchłań gdzieś...
I w końcu się stało...
Umarło jej ciało...
Lecz duszę dziewczyny... to nadal bolało...
Bo serce jej ciągle... pustkę odczuwało...
Dziewczyna chłopaka nadal kochała...
I mimo samobójstwa... wciąż o nim pamiętała...
Bo tak to już jest... w tym życiu przeklętym...
Że gdy się kogoś kocha... to już na wieki...

autor

doloress

Napisany: 2006-11-16 Dodano: 2006-11-16 00:20:45

Ten wiersz przeczytano 404 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie