Miłość daje szczęście
Blask jaśniejący w ożywionych oczach,
słodyczą oklejony płynie szczęściem,
radością nazwany, uśmiech na twarzy,
w ludzkiej naturze Bożego stworzenia.
Źródłem śmiechu kojącym przeszłość,
jest ta rzeczka płynąca od białego
serca.
Z prądem niosąc krople pełne miłości,
szukane pośród niezmierzonych gór.
Zagubiona pośród wysokich traw życia,
polnych dróg dobrze znanych pragnień,
błądzę i przemierzam niezliczone kroki,
zbierając w dłonie promienie nadziei.
Prabuty 08.07.2007rok.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.