Miłość jak płomień...

...po dłuższej rozłące z bejem-POWRÓCIŁAM! Pozdrawiam...

Zapalona świeca płonie o północy...
podkreśla nastrój i smak tej samotnej nocy.
Wypala swój płomień po brzegi,
po granice nie do przekroczenia-
pali się bez widocznego cienia.

Obserwuję ją i staję się nią,
bo we mnie miłość płonie-
całym sercem czuję ją!
I modlę się do świecy,
by ta-nigdy nie przestała płonąć...
BO KIM BĘDĘ JA,
GDY ME UCZUCIA ZATONĄ?

Miłość jak ogień rozgrzewa mą duszę-
kocham, choć kochać nie muszę.
Ale póki świeca płonąć nie przestanie,
me serce wiernie Tobie oddane!

autor

mila07

Dodano: 2007-06-02 20:41:01

Ten wiersz przeczytano 612 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie