Miłość ma do bytu mego

Przepraszam....
Przepraszam się z sobą i dziękuję za towarzystwo.
Ostatnimi czasy wiele nas dzieliło,
opowiedz mi o swoich zmartwieniach.
Może razem znajdziemy wyjście z ciemności...
Tylko nie bierz już tych głupich pastylek,
wtedy jesteś inny, wtedy Cię nie lubię, wtedy się boję...
Wspaniale gdy się usmiechasz...
Wiesz... dziś zabiorę Cię do lasu...
Jak za dawnych lat będziemy podglądać ptaki,
szpaki już budują gniazda na gałeziach jak my chwiejnych...
Chodź...! mamy wiele zaległości...

autor

lucasblack

Napisany: 2007-02-19 Dodano: 2007-02-20 18:06:33

Ten wiersz przeczytano 399 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie